Rebel

Sometimes you come across words that touch you right in the heart. I saw this poem “Rebel” on a poster in the library a while ago, it got a place on the mantelpiece at home. Friend said: “Did you write that?” I answered: “No, her name is Ellen Deckwitz.” And he said: “Well, that could have been you. It’s like I hear your voice.”

Here it is, for those who also want to enjoy it (in Dutch):

“Oh ja, ze zeggen altijd wel dat je gewoon jezelf moet zijn

maar daarmee bedoelen ze net als de rest.

Houd als dat niet lukt dan tenminste

je bek. Weinigen mogen echt bestaan en zelden

ben je mooi genoeg, licht genoeg, gewoon genoeg.

Als je het waagt je niet te schamen gillen ze al

om je opheffing, hoe ontzettend zonde je bent

van het vlees, de aandacht en de tijd. Laat me

met iedere hartslag hen trotseren. Elke klop is een bewijs

dat ik er ben en een wereld weiger die niet voor mij is

gemaakt. Ik schrijf u vanuit een incompleet lijf

dat kan maar vertikt te buigen, een onneembare

geest zingt hier rond en ik blijf ademen tot ze erbij

neervallen, tot ik zelf mag bepalen dat ik onopgemerkt blijf.”

— Ellen Deckwitz

August 1, 2020.